گروه فرهنگی سراج24: «شب ناسور» نام جدیدترین رمان ابراهیم حسن بیگی است. حسن بیگی این رمان را به سفارش موزه عبرت ایران طی یکسال و نیم نوشته که محوریت داستان با انقلاب اسلامی است. این نویسنده پیش از این، رمان «سال‌های بنفش» را با همین محوریت منتشر کرده بود.
«شب ناسور» روایت جدیدی از یک رویداد است. نویسنده رمانش را از زبان یک شکنجه‌گر ساواک به نام «اصغر ضحاک» روایت می‌کند. ضحاک یکی از شکنجه‌گرهای ساواک است که در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری، بازجوی نیروهای انقلابی است.
ضحاک در جریان آزادسازی زندان کمیته به دست نیروهای انقلابی، فرنچ و لباس زندانی‌ها را بر تن می‌کند تا بعنوان یک ساواکی شناسایی نشود. به این صورت او از خشم نیروهای انقلاب فرار می‌کند و زندگی‌اش در دوران بعد از سقوط پهلوی را آغاز می‌کند.
شخصیت اول داستان یعنی اصغر ضحاک در ادامه ماجرا لیستی از انقلابی‌هایی که در زندان کمیته مشترک بازجویشان بوده و نتوانسته از آنها اعتراف موثری بگیرد فراهم می‌کند. او تصمیم می‌گیرد در نقش یک خبرنگار و پژوهشگر انقلاب سراغ آنها برود تا حرف‌هایشان را بشنود و در آخر آنها را به قتل برساند.
اگر کسی با توحش آشکار پهلوی در برخورد با آزاداندیشی اسلامی و مبارزان مسلمان آشنا نباشد، می‌تواند با خواندن این کتاب بخوبی از اوضاع و احوال زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری با خبر شود. حسن‌بیگی در روایت اتفاقات زندان مخوف پهلوی بنوعی مستندنگاری کرده است، او خاطرات بسیاری از مبارزان سیاسی قبل از پیروزی انقلاب را خوانده و با آنها صحبت کرده تا چیزهایی که می‌نویسد واقعی باشد. بنوعی او بخشی حقیقی و واقعی از تاریخ انقلاب ایران را دراماتیک کرده و نوشته است.
البته برخی منتقدان معتقدند که دراماتیزه کردن حقایق تاریخی باعث شده تا ریتم «شب ناسور» یکنواخت بماند. داستان فراز و فرود خاصی ندارد و با یک روایت تخت و سرراست مواجهیم. شاید این مسئله فقط برای رمان‌خوان‌های حرفه‌ای به چشم بیاید و انتقاد آنها را برانگیزد اما این ماجرا قطعا برای مخاطب عمومی داستان نمی‌تواند مخاطره‌آمیز باشد.
ساواک مرزهای بی‌شرمی و بی‌حیایی گفتاری و عملی را در برخورد با مبارزان انقلابی جابه‌جا کرد. حسن‌بیگی از این ماجراها به بهانه مصلحت عمومی چشم‌پوشی نکرده است اما در عین حال با یک نثر محترم مواجه هستیم.
موزه عبرت ایران مسئول ادبیات داستانی کشور نیست اما یک راه جدید را آغاز کرده است. در این موزه میراث ناملموسی وجود دارد که همه در ذهن بیش از 8هزار زندانی دوران انقلاب است. در این موزه منشور کورش و مجسمه های هخامنشی دیده نمی‌شود که ملموس باشد و وجود خارجی داشته باشد.
ادبیات داستانی ایران در حوزه مقاومت انقلابی اصلا به غنای همین ادبیات در حوزه دفاع مقدس نمی‌رسد. «شب ناسور» شروعی بر یک راه پر امید است. حسن بیگی تاکید کرده است: «مبارزات انقلابیون در آن سال‌ها و نقش ساواک در دستگیری و شکنجه آنها محور «شب ناسور» است. موضوع انقلاب اسلامی و نگرانی از فراموش شدن مبارزات انقلابی همیشه دغدغه نویسندگان نسل انقلاب بوده و هست. کم کاری ما در نوشتن رمان انقلاب دو دهه‌ای است که وجود دارد.»
